بررسی اثرات کوتاه مدت و بلند مدت کارکرد دیررس کلیه پیوندی(dgf) بر بقای پیوند در کودکان تحت پیوند کلیه

زمینه و هدف: کارکرد دیررس کلیه پیوندی یا(dgf)delayed graft function، به طور کلی با اولیگوری یا نیاز به دیالیز در هفته اول بعد از پیوند مشخص می شود. این پدیده، می تواند پیامدهای زودرس و یا دیررس برای بقای پیوند آلوگرافت داشته باشد. تاکنون، مطالعات محدودی درمورد عملکرد دیررس کلیه پیوندی(dgf) و عوارض آن در پیوند کلیه کودکان انجام شده است که اکثر این مطالعات، تاثیر dgf را تنها بر کارکرد کوتاه مدت کلیه پیوندی قابل توجه دانسته اند. ازاین رو، این مطالعه با هدف بررسی اثرات کوتاه مدت و بلند مدت کارکرد دیررس کلیه پیوندی(dgf) بر بقای پیوند در کودکان تحت پیوند کلیه انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه، به روش هم گروهی تاریخی(historical cohort) بر روی 230 کودک که بین سال های 1364 تا 1384 در بیمارستان لبافی نژاد شهر تهران تحت پیوند کلیه قرار گرفتند، انجام شد. بیماران به 2 گروه تقسیم شدند: گروه aیا «مورد» شامل 47 کودک که دارای کارکرد دیررس کلیه پیوندی(dgf) بودند و گروه b یا «شاهد» شامل 183 کودک بدون کارکرد دیررس کلیه پیوندی(dgf). در این مطالعه، عوامل خطر dgfو اثرات آن روی عملکرد کلیه در طی یک سال اول، بقای طولانی مدت پیوند و عوارض پس از پیوند مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در آنالیز تحلیلی داده ها از kaplan–meier و مدل logistic regression استفاده شد. یافته ها: شیوع از دست رفتن کلیه پیوندی در انتهای این مطالعه، به طور واضحی در گروه dgf (دارای کارکرد دیررس کلیه پیوندی) شایعتر است(2/53% در برابر 4/22% و 001/0>p). میانگین مدت بقاء پیوند(41/12 sem=) 52/76 ماه در گروه a(دارای dgf) و(17/6=sem) 2/134 ماه درگروه b(بدون dgf) می باشد(001/0> p). همچنین، میزان بقای پیوند در کودکان بدون dgf، 9/94% در سال اول، 9/91% در سال سوم، 9/83% در سال پنجم ، 2/79% در سال هفتم و 72% در سال دوازدهم بعد از پیوند بوده است. درحالی که در بیماران دارای dgf ، %6/75 در سال اول، %2/53 در سال سوم، 2/47% در سال پنجم و 9/31% در سال هشتم بعد از پیوند بوده است. دیالیز قبل از پیوند(039/0=p)، رد پیوند حاد (001/0>p)، پروتکل تضعیف سیستم ایمنی فاقد celcept(001/0>p) و وجود dgf(001/0>p) عوامل خطر بارز برای از دست رفتن کلیه پیوندی در آینده شناخته شدند. نتیجه گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان می دهد که کارکرد دیررس کلیه پیوندی به طور مشخص و مستقل روی بقای پیوند اثر سوء می گذارد و نتایج کوتاه مدت و بلند مدت پیوند را بدتر می کند. ازاین رو، به نظر می رسد جلوگیری از بروز کارکرد دیررس کلیه پیوندی (dgf) یکی از مهمترین فاکتورها در پیشرفت بقای پیوند کلیه است.